2013a heltzear dago eta aritmetikaren aginduz urteurrenok entzungo dituzu: Wagner, Diesel, Kavafis. Oportunismo zikin hori Lukácsek gorroto zuena, guretzako aukera bat da. Memoriaren bataila dago. Eta bataila politikoa dago tresna eraldatzaileei esan nahi dieguna esanarazteko aukera.
Zital horiek ahaleginduko dira azaltzen haien taldekoak direla: Rosa Parks ez zela gaur egun kexatuko Espainiako Erreinuko eskubide zibil eta politikoen ezdeustasunagatik, Stanislavski sobietarrak zinema alienatzailearentzat egin zuela lan (mmm tira, horretan ados geundeke), Robert Capa irudiaren borrokalari soila zela, Verdi ez zela okupazio militarraren aurkako artista abertzale bat eta Lutoslawskik Poloniako Langile Batuen Alderdiko karneta behartuta eskuratu zuela esango dizute.
Guri kezkagarriena Roberto Bolañorenaren gainean egingo diren irakurketa melengeak iruditzen zaizkigu. Eta Bastilla hartu zuten egunera arte poeta neotxiletarraren heriotzaren hamargarren urteurrena beteko ez bada ere, 2013a poeta azpimarratzen hasi nahi dugu.
Horregatik sartuko ditugu sudurrak azken libururaino eta saiatuko gara testuinguruak ulertzen. Neotxiletarrekin edo melodia infinituaren sindikatukoekin.
Hasteko hona Samizdat hau pdf formatuan:
–jaitsi pdf-a ze blog formatua ez da bereziki apaina, lerroak irensten baititu dijitaltasunak–
Elite mundial eta lokalen amaieraren hasiera izan dadila 2013a!
g.ensslin&a.baader 